W najbliższą sobotę Aleja Sław Olsztyńskiego Sportu wydłuży się o kolejnych sześć nazwisk. Odsłonięcie tablic odbędzie się 8 października, o godz. 12 na promenadzie nad jeziorem Ukiel. Przypomnijmy, że 6 września 2021 roku odsłonięto tam cztery pierwsze tablice pamiątkowe z nazwiskami olimpijczyków ze stolicy Warmii i Mazur, jedynych do tej pory medalistów. Idąc promenadą przypominamy sobie sukcesy: Andrzeja Gronowicza, Zbigniewa Lubiejewskiego, Mirosława Rybaczewskiego i Adama Seroczyńskiego. W tym roku aleja powiększy się 6 nazwisk. Poniżej krótkie sylwetki wyróżnionych sportowców.
Eliasz Bartoszewicz
Urodził się w 1936 roku w Wilnie, zmarł 17 maja 2013 roku w Szczytnie
Najlepszy i najbardziej znany pięściarz Warmii i Mazur, trzykrotny medalista Mistrzostw Polski, reprezentant kraju. Wychowanek i wieloletni zawodnik Budowlanych Olsztyn. Szczyt jego kariery przypadł na lata pięćdziesiąte, które były złotym okresem polskiego pięściarstwa. Mimo ogromnej konkurencji stawał na podium najbardziej prestiżowych turniejów. Był podporą zespołu klubowego i przyczynił się do awansu olsztynian do II ligi. Z boksem zetknął się po raz pierwszy w 1951 roku jeszcze jako 14-latek. Miał duży talent, a przy tym serce do walki. Trzykrotnie stawał na podium mistrzostw kraju zdobywając jeden brązowy i dwa srebrne medale. Pierwszy medal (srebrny) mistrzostw Polski zdobył w 1957 r. Rok później wywalczył brązowy, a w 1959 kolejny srebrny. Podczas jubileuszowych (30) Mistrzostw Polski w pięknym stylu awansował do finału, gdzie jego rywalem był Tadeusz Walasek. Sędziowie przyznali punktowe zwycięstwo utytułowanemu przeciwnikowi, ale werdykt wzbudził wiele kontrowersji.
Leszek Dorosz
Urodził się 27 września 1932 roku w Białej Podlaskiej, zmarł 27 marca 2016 roku w Olsztynie. Trener siatkarzy AZS Olsztyn, z którymi zdobył wielkie sukcesy na arenie krajowej. Przygodę z siatkówką rozpoczął ucząc się w Liceum Ogólnokształcącym w Lidzbarku Warmińskim. Tam prowadził szkolną drużynę. Po rozpoczęciu studiów w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie został zawodnikiem AZS. Później objął opiekę szkoleniową nad drużyną i wraz z grupa działaczy realizował wielki plan, jakim był awans do ekstraklasy. Cel został osiągnięty, później akademicy poszli za ciosem i w latach 70-tych stali się najlepszą ekipą w Polsce. Pracując w Kortowie nie zaniedbywał naukowych pasji (Instytut Rybactwa Śródlądowego).W 1979 roku pożegnał się z AZS-em i rozpoczął pracę w siatkówce jugosłowiańskiej, gdzie też dał się poznać z jak najlepszej strony. Z zespołami: Maldost Zagrzeb i Vojvodiną Nowy Sad sięgał po mistrzostwo i puchar kraju. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. Medal Komisji Edukacji Narodowej, „Najlepszy trener akademicki w Polsce” (1978), laureat plebiscytów: „Olsztynianin roku 1978” i „Trener 60-lecia AZS” (2010)
Ireneusz Kluczek
Urodził się 5 maja 1940 r. w Krasnosielsku, zmarł 29 czerwca 2019 w Warszawie. Pierwszy olsztyński olimpijczyk. Wystąpił w Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964 roku. W biegu indywidualnym awansował do ćwierćfinału, w którym jednak nie uczestniczył, skupiając wszystkie siły na sztafecie 4 x 400 metrów, gdzie zespół miał większe szanse. Awansował z partnerami do finału tej konkurencji, zajmując 6 miejsce. Już wcześniej w 1960 roku był w ścisłej czołówce polskich 400-metrowców, ale na Igrzyska do Rzymu (1960 rok) nie pojechał, uzyskał status zawodnika rezerwowego. Był 11-krotnym reprezentantem Polski w prestiżowych meczach międzypaństwowych. Startował także w Mistrzostwach Europy w Belgradzie (1960 rok). W kraju był trzykrotnym medalistą Mistrzostw Polski w biegu indywidualnym na 400 metrów. Srebro zdobył w 1961 i 1962 roku, brąz w 1960 roku. Był dwukrotnym rekordzistą Polski w sztafecie 4 x 400 metrów. Dzięki sukcesom krajowym i międzynarodowym został zwycięzcą plebiscytu na Najpopularniejszego Sportowca Warmii i Mazur. Karierę rozpoczął w 1957 w sekcji MKS Olsztyn, od roku 1959 był zawodnikiem olsztyńskiej Gwardii. Po zakończeniu kariery sportowej studiował na AWF w Poznaniu, gdzie w 1974 roku otrzymał tytuł mgr wf (specjalność sport). Mieszkał w Warszawie, ale stale odwiedzał Olsztyn, uczestnicząc w wielu spotkaniach popularyzujących lekkoatletykę w stolicy Warmii i Mazur. Był gorącym propagatorem idei odbudowy Stadionu Leśnego.
Janusz Malinowski
Urodził się w 1916 roku w Wilnie, zmarł 29 czerwca 1990 roku w Olsztynie. Charyzmatyczny trener, działacz, organizator lekkiej atletyki w Olsztynie. Wychowawca wybitnych zawodników. Reprezentując AZS Wilno został mistrzem miasta w biegach na: 100 i 200 metrów oraz rekordzistą w sztafecie 4 x 100 metrów (jednym z partnerów był Leopold Szczerbicki) Wkrótce w tych konkurencjach reprezentował Polskę Północną w meczu z Prusami Wschodnimi. Po wojnie w 1948 wrócił do Polski, konkretnie do Olsztyna. W 1950 roku pracował jako sekretarz w Oddziale Okręgu Polskiego Związku Motorowego. W 1953 rozpoczął prace w roli instruktora lekkiej atletyki w Budowlanych Olsztyn, udzielał się również w Oddziale Związku Lekkiej Atletyki. W 1957 sekcja lekkoatletyczna z Budowlanych zakończyła działalność i przeniósł się z grupą wychowanków do Gwardii Olsztyn, gdzie jako trener i organizator tej dyscypliny w klubie odnosił największe sukcesy. Pod jego pieczą znajdowali się tej klasy zawodnicy co: Ireneusz Kluczek, Tadeusz Milewski. Bogdan Załuska, Marek Jóźwik, Ryszard Szparak, Bronisława Ludwichowska i Danuta Piecyk). Gwardia należała do najlepszych klubów lekkoatletycznych w Polsce. Zwracał ogromna uwagę na akcenty patriotyczne, podkreślając, że klub to Polska i Olsztyn. Wyróżniony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką „Zasłużony dla Kultury Fizycznej”, Złotą Odznaką PZLA.
Tadeusz Milewski
Urodził się 13 grudnia 1938 r. w Białymstoku, zmarł 11 maja 2020 roku w Olsztynie. Znany działacz społeczny, orędownik odbudowy Stadionu Leśnego w Olsztynie. Mieszkaniec Olsztyna od 1945 roku, absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie oraz podyplomowych studiów z zakresu Tyflopedagogiki na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W latach 1958-1971 członek Kadry Narodowej i reprezentant Polski w lekkiej atletyce, czołowy zawodnik olsztyńskiej Gwardii w biegach długodystansowych. W 1971 r. uległ wypadkowi samochodowemu, w którym częściowo utracił wzrok. W 1976 r. uczestnik Paraolimpiady w Toronto, zdobywca brązowego medalu. Będąc osobą niepełnosprawną włączał się w działania społeczne mające na celu pomoc ludziom słabszym i pokrzywdzonym przez los. Pełnił wiele funkcji społecznych związanych z osobami niepełnosprawnymi m. im założyciel i prezes Warmińsko-Mazurskiego Sejmiku Osób Niepełnosprawnych. Główny inicjator reaktywowania dawnego Stadionu Leśnego jako Europejskiego Integracyjnego Centrum Sportu, Rehabilitacji i Rekreacji. Inicjator i realizator budowy Ośrodka Mieszkalno-Rehabilitacyjnego Niewidomych w Olsztynie przy ul. Paukszty. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
Urszula Styranka-Szubzda (urodziła się 25 sierpnia 1947 r. w Łodzi – dwukrotna uczestniczka Igrzysk Olimpijskich (Meksyk 1968 i Monachium 1972), przez wiele lat czołowa polska sprinterka związana z olsztyńską Gwardią. Karierę rozpoczynała w klubach sportowych w Łodzi, skąd trafiła do stolicy Warmii i Mazur i tu odnosiła największe sukcesy. Była uczestniczką imprez lekkoatletycznych najwyższej rangi (mistrzostwa Europy, Uniwersjada). Przede wszystkim stanowiła jednak podporę sekcji klubowej Gwardii Olsztyn, dla której zdobyła medale w startach indywidualnych, a także punkty w rywalizacji ligowej. Tu startowała w licznych konkurencjach, nie zawsze w swoich specjalnościach. Przez wiele sezonów była stałą członkinią reprezentacyjnej sztafety 4 x 100 m. Biegała z samą Ireną Szewińską. Była 24-krotną reprezentantką Polski w meczach międzypaństwowych w latach 1965–1973 Srebrna medalistka Uniwersjady w Moskwie (1973) w sztafecie 4 x 100 m. Mistrzyni Polski na 200 metrów i w sztafecie 4 razy 400 metrów, dwukrotna rekordzistka Polski. W 1977 roku obroniła pracę dyplomową na poznańskiej AWF. Nauczycielka wychowania fizycznego, trenerka, działaczka sportowa w zarządzie Warmińsko-Mazurskiego Związku Lekkiej Atletyki. Propaguje sport wśród młodzieży.
***
Jak informują organizatorzy umieszczenie tablic wymaga stosownych procedur, a jednym z elementów jest opinia Instytutu Pamięci Narodowej. Urszula Styranka-Szubzda, Ireneusz Kluczek i Tadeusz Milewski reprezentowali podczas swojej kariery sportowej KS Gwardia Olsztyn i byli formalnie zatrudnieni na etatach milicyjnych, a odnośnie pracowników resortu spraw wewnętrznych opinia IPN była na ogół negatywna. Wymienieni zawodnicy nie wykonywali jednak pracy w resorcie lecz zostali oddelegowani do sportu i tylko tym się zajmowali.
