W Poznaniu i okolicach, bogatych i zaradnych gospodarzy nazywano „bambrami”. Po wojnie określenie bamber zmieniło swój wydźwięk na pejoratywny i zaczęto go używać w całym kraju.
Skąd wzięła się ta nazwa? Bambrami nazywano Polaków pochodzenia niemieckiego, potomków osadników przybyłych z okolic Bambergu (Frankonia), którzy w latach 1719–1753 zostali sprowadzeni przez władze Poznania, aby zasiedlić opuszczone wsie. W początkowym okresie, ze względu na język, wszystkich osadników zwano bambrami. W XIX wieku mianem tym określano wszystkich, niezależnie od pochodzenia, mieszkańców wsi. W okresie międzywojennym bamber oznaczał dobrego, bogatego gospodarza. Po II wojnie światowej bambra bardziej kojarzono z kułakiem niż z przedsiębiorczym chłopem.
Odwiedziliśmy zatem z aparatem miasto Bamberg w Niemczech, gdzie warto obejrzeć stary ratusz i mieszczące się w nim muzeum porcelany. W romańsko-gotyckiej archikatedrze św. Piotra i św. Jerzego znajdują się między innymi ołtarz Wita Stwosza, grobowiec papieża Klemensa II, pochodząca z XIII w. rzeźba Jeźdźca bamberskiego (pierwsza monumentalna statua konna od czasów starożytnych).
